Ezelwandeling in het Marais-Vernier

Bij aankomst in het Marais-Vernier vliegen er twee ooievaars voorbij. Net magie! Met al die natuur om ons heen verdwijnen onze dagelijkse beslommeringen als sneeuw voor de zon. Bij de Gîte de l’Anerie, waar wij de komende twee dagen zullen verblijven, lijkt de tijd te hebben stilgestaan. Céline en Antoine, de eigenaren, verwelkomen ons hartelijk in hun vakwerkhuisje uit de 18e eeuw dat prachtig is gerenoveerd met lokale en ecologisch verantwoorde materialen en dat vol staat met allerlei eigenaardige voorwerpen die ze hebben verzameld. We pakken onze spullen uit in onze kamer en beleven vervolgens een hele fijne avond met heerlijke gerechten op basis van producten uit eigen tuin en boeiende verhalen die Céline en Antoine te vertellen hebben.

Na een goede nachtrust staan we de volgende ochtend op het terras van de gîte dat toegankelijk is gemaakt voor mensen met een handicap. Het terras kijkt uit over het drassige gebied: een immens groen decor met riet en moerassige graslanden strekt zich voor ons uit. Deze vergeten meander dicht bij de Seine is een belangrijke vogeltrekroute voor blauwe reigers, ooievaars, eenden, visarenden, zwanen, slechtvalken en andere roofvogels.

We zijn allemaal in de ban van de omringende natuur, maar onze zoon Roman is nog eens extra enthousiast, omdat we een wandeling gaan maken op de rug van Fripon, Félicie en Uguette, de drie ezels van Antoine en Cécile. Zijn ogen stralen wanneer Antoine, die onze gids zal zijn, hem vraagt of hij wil helpen met het borstelen en opzadelen van Fripon. Zijn geluk is compleet wanneer hij van Antoine de ezel mee aan de hand mag nemen tijdens de wandeling.

“Ezels passen zich heel snel aan mensen aan, of ze nou kwetsbaar of gehandicapt zijn, of, zoals Roman, het syndroom van Down hebben”, legt Antoine uit. “Paarden slaan bij gevaar op hol, maar ezels blijven staan.”

Onze gastheer en gids Antoine, met meer dan twintig jaar werkervaring in de sociale sector, is hartelijk en hulpvaardig. Hij heeft met name gewerkt voor zijn vereniging Culture & Nature waar hij jongeren met problemen hielp door hen kennis te laten maken met audiovisuele hulpmiddelen. Hij vertelt ons hoe zachtaardig en mak ezels zijn, in tegenstelling tot paarden die getemd moeten worden. Hij demonstreert dit door ineens luid tegen Fripon te gaan praten die gelijk stopt. “Ik heb Fripon ook gewaarschuwd dat ik hem zal veranderen in een worst als hij zich niet gedraagt!”, zegt Antoine waardoor we hard moeten lachen.

Roman is erg trots dat hij voorop mag lopen met Fripon. Hij mag uiteindelijk zelfs op de ezel gaan zitten en Antoine helpt hem in het zadel. Vanaf de rug van Fripon bewondert een gelukkige Roman de koeien, schapen en Camarguepaarden. Hij wijst ook op de kleurrijke groenteteelt, een kasteel op een heuvel en de wandelaars en fietsers die het moerasgebied ontdekken.
Deze ontspannende ezelwandeling eindigt met een heerlijk glas sap van appels uit de boomgaard van Antoine en Céline. Roman moet afscheid nemen van zijn trouwe ros Fripon, maar zal deze dag niet snel vergeten!