Expositie ‘Eblouissante Venise’ in Parijs

Van 26 september 2018 tot en met 21 januari 2019 loopt in de Galeries Nationales van het Grand Palais in Parijs een unieke tentoonstelling over de Venetiaanse kunstwereld van de 18e eeuw. De expositie combineert beeldende kunst met muziek, dans en toneel.

Niet alleen schilderkunst, maar ook opera, decoratieve kunst, theater en muziek. Voor het eerst vindt in Parijs een tentoonstelling plaats over het Venetië van de 18e eeuw, de periode waarin de stad op haar artistieke hoogtepunt was. De expositie is opgezet in samenwerking met de Fondazione Musei Civici di Venezia en toont een uitgebreid overzicht van de kunst uit die tijd. Alle aspecten van de hoogtijdagen van de Venetiaanse kunst komen voorbij en er wordt een nieuw licht geworpen op de invloed ervan op de Europese kunstenaars.

Het eerste deel van de tentoonstelling schetst een algemeen overzicht van de kleine Republiek en reconstrueert het unieke klimaat van Venetië, destijds de meest feestelijke stad van Europa. Vele buitenlanders stroomden toe om een stukje joie de vivre te proeven van de stad waar overal de muziek weerklonk van grote namen – Vivaldi uiteraard en de castraat Farinelli – en om de Ospedali te zien, waar jonge weesmeisjes leerden zingen, en de tientallen theaters waar de opera uit voortkwam. Naast de officiële feesten en luisterrijke ontvangsten was er ook het excentrieke carnaval en het ‘ridotto’ (casino), waar het dragen van een masker zorgde voor een bijzondere mix van gasten uit alle sociale klassen.

Invloed van de Venetiaanse rococo

Maar de Venetiaanse kunst was ook een exportproduct, zoals blijkt uit het tweede deel van de tentoonstelling dat gewijd is aan de verspreiding van de kunstenaars en de Europese mecenassen die vochten om hun diensten. Zo vond de Venetiaanse bouwstijl rococo – in Frankrijk rocaille genoemd – veel navolging in het Heilige Roomse Rijk, waar Giambattista Tieppolo het gewelf realiseerde van de eretrap van de Residentie van Würzburg. En ook de vedute waren zeer gewild in het buitenland. De bekendste schilder van deze ‘stadsgezichten’ die de rijkdom van Venetië nog meer luister bijzetten, was Canaletto.

Het derde deel duikt in de mythe van Venetië, die steeds groter werd ondanks dat de stad in economisch verval begon te raken. Terwijl Goldoni, de bedenker van de moderne Italiaanse komedie, in zijn stukken de maatschappelijke tegenstellingen van destijds analyseerde, portretteerde de schilder Pietro Longhi met veel gemaskerde silhouetten het onalledaagse en kleurrijke dagelijkse leven van een rijke burgerklasse geobsedeerd door vertier.

Een levendige route waar van alles gebeurt

Om het verhaal van de hoogtijdagen van dit fascinerende Venetië tot leven te brengen bedacht de artistiek directrice van de tentoonstelling, Macha Makeieff, een levendige route waar van alles gebeurt. Toneelspelers en musici gebruiken het museum als decor voor hun optreden, als een echo van de schilderijen, beelden, voorwerpen en andere getoonde tekeningen. De tentoonstelling is daarnaast regelmatig ’s avonds te bezichtigen om de bezoekers nog meer onder te dompelen in de wondere wereld van de stad der maskers.

Hoe kom je bij Het Grand Palais in Parijs