In Mauroux, een charmant dorpje in het zuidwesten van Frankrijk, woont de familie Meyan, een bijzondere wijnbouwersfamilie. De Meyans besloten hun passie te volgen en verlieten hun geboorteland België 20 jaar geleden met maar één doel voor ogen: de smaakpapillen van wijnliefhebbers gaan verwennen.
Een gesprek met Jean-François Meyan, de eigenaar van Château Latuc.
Het is nu al meer dan 15 jaar geleden dat jullie geïnvesteerd hebben in de grote wijngaard van Latuc, in Mauroux. Waarom hebben jullie gekozen voor het zonnige Cahors (Externe link) ?
We hebben deze regio gekozen, omdat we echt een plek zochten waar er een sterke band is met de aarde, met de grond. Hier wonen nog mensen met echte groene vingers, die zeer vriendelijk zijn. Er is een echte eenheid, we voelen ons hier goed.
Vanwaar deze passie voor wijn?
Toen ik 13 was, heb ik een goede fles Bordeauxwijn gekregen. Wanneer je zo’n cadeau krijgt op die leeftijd, vraag je je af wat je ermee moet doen. Het is een raar cadeau. Maar voor mij was het een geweldige openbaring! Sindsdien ging wijn mij interesseren en heb ik boeken gelezen over het onderwerp. Zo heb ik zaken geleerd over de wijnbouw en over de verschillende benamingen. De Franse wijncultuur kennen is vrij bijzonder als Belg. Wij zijn vrij open-minded en beperken ons niet tot wijnen uit één enkele regio. Daarna heb ik mijn diploma als landbouwingenieur behaald in Gembloux en vervolgens ben ik de wijnbouw gaan bestuderen in de Elzas. In die tijd werd er in België nog niet echt aan wijnbouw gedaan. Na dat studiejaar ben ik nog zeven jaar in de Elzas gebleven bij een wijnboer ten zuiden van Colmar.
U heeft dus acht jaar in de Elzas gewoond. Wat herinnert u zich nog van deze regio?
Het is een geweldige regio voor Belgen. De inwoners van de Elzas bevinden zich juist zoals de Belgen een beetje tussen twee werelden, dat vormt ons karakter. Er zijn veel overeenkomsten en Belgen voelen zich hier dan ook als een vis in het water. De regio heeft zelf ook enkele niet te missen bezienswaardigheden, zoals de omgeving van Colmar en de vestigingen. Onze ervaring in de Elzas heeft ervoor gezorgd dat we veel opener van geest zijn geworden. Wij zijn niet bang om veel wijn aan te bieden om te proeven. We hebben geen barrières, en daarom is onze productie zeer divers. Diversiteit is iets positiefs, want het pleziert diegene die de wijnen aan het proeven is en zo kunnen we dan weer meer mensen bereiken.
U produceert gemiddeld 40.000 à 80.000 flessen per jaar. Die productiviteit vergt een zekere discipline. Hoe zou u een typische dag van een wijnbouwer omschrijven?
Het is moeilijk om een typische dag te beschrijven, want een wijnbouwer draagt op één dag minstens 10 verschillende petten. Je moet naar de wijngaard gaan, mensen leiden, met de tractor rijden, administratief werk doen, mails en bestellingen opvolgen, klanten en journalisten ontvangen, spreken met de boekhouders... Het zijn zeer uiteenlopende taken!Ik hou het meeste van het contact met de klant. We verkopen 65.000 flessen rechtstreeks aan de klant, we verkopen onze flessen niet in supermarkten. We hebben het geluk dat we rechtstreeks contact hebben met de personen die onze wijn zullen proeven en ons achteraf feedback zullen geven. Meestal is die feedback positief, wat nog meer zin geeft om er volledig voor te gaan.
Is de levenskwaliteit hier anders dan in België?
Ja, die is duidelijk anders, maar we moeten af en toe onszelf verplichten om het rustiger aan te doen zodat we al dat positieve kunnen zien. We hebben de laatste 15 jaar maar 15 dagen vakantie genomen. We werken de hele tijd. Wanneer je een wijnbedrijf opstart, is dat zeer tijdrovend, vooral wanneer je alles rechtstreeks aan de klanten probeert te verkopen. We gaan bijvoorbeeld een dertigtal keer per jaar heen en terug naar België. Je moet jezelf dus echt verplichten even te stoppen om te genieten van het leven hier. Vreemd genoeg werken we juist wat minder hard in de zomer. Dan komen veel Belgen, familie of vrienden, ons bezoeken en dat verplicht ons het wat kalmer aan te doen.
U heeft meerdere gouden medailles gewonnen in de belangrijkste wedstrijden in Frankrijk en bent vermeld geweest in de Guide Hachette. Hoe beleefde u die erkenning van de Franse wijnwereld?
Dat het product dat wij verkopen in de prijzen valt, doet ons natuurlijk plezier. Wij zijn altijd blij dat mensen die bij toeval onze wijn drinken er daarna ook voor stemmen in wedstrijden. Maar de belangrijkste erkenning heeft voor mij te maken met het beroep zelf. We voelen ons hier goed ingeburgerd, dankzij organisaties als “Les Vignerons Indépendants de France” (de Onafhankelijke Wijnbouwers van Frankrijk) bijvoorbeeld. We voelen ons hier echt thuis, of we nu Belg of Frans zijn. We hebben ons ook kunnen aanpassen aan de Franse mentaliteit. Omdat we Belgen waren, hebben we ons in het begin niet willen opdringen, maar hebben we vooral geluisterd en vragen gesteld. En ondertussen delen we met hen onze levenslust en ons vermogen om af en toe eens helemaal uit de bol te gaan. De integratie verliep gemakkelijk. Wanneer je geen hoge toon aanslaat tegen iemand, is die persoon meestal vriendelijk. In het dorp zijn we met drie wijnbouwers en dat verloopt zonder problemen. Er heerst geen rivaliteit. Samen staan we sterker vind ik!
Wat zijn voor u de troeven van de Lot, in Occitanie ?
Het is een regio die haar aantrekkingskracht en dolce vita heeft weten te behouden. Als we het over de troeven van de regio hebben, zijn de stad Cahors en de brug Valentré daar bijzonder mooi. Naast Cahors liggen er ook talloze kleine middeleeuwse dorpjes verspreid langs de rivier Lot. Bijzonder charmevol. De stad Puy-l’Evêque is bijvoorbeeld prachtig. Je zou dan een massa toeristen kunnen verwachten, maar dat is niet echt het geval, en dat zorgt voor nog wat extra charme.
Hoe ziet u de toekomst? Wat zijn uw projecten?
Ik wil niet echt meer produceren, maar eerder beter leven, wat meer tijd voor onszelf kunnen nemen. We hebben gezegd dat we een gîte zouden opstarten, dat we meer mensen zouden ontvangen, .... Er zijn veel mogelijkheden in het departement, zowel op vlak van wijntoerisme als gastronomie... We zullen wel zien!